Met het risico dat de gewaardeerde lezer mij gaat zien als een ‘super-irritante, repeterende breuk’, haal ik toch maar weer eens mijn stokpaard van stal. Opnieuw een pleidooi om in uw eigen dorp te kopen. Eén van de belangrijkste koopargumenten bij een nieuw huis, is een gezellig en aantrekkelijk centrum. Leegstaande winkelpanden passen daar niet bij. Dus slaan we de handen ineen.
De gemeente moet van haar zitvlees af en ervoor zorgen dat er bijvoorbeeld digitale informatieborden komen, zodat we niet meer overal van die afschuwelijke spandoeken in het dorp zien hangen. Bovendien moet de gemeente ervoor zorgen dat het afval beter wordt opgehaald dan nu het geval is, en dat het groen goed wordt onderhouden. Daar ontbreekt het nog wel eens aan. En overal graag WIFI in het dorp! Of eindelijk eens de al lang geleden toegezegde verkeersmaatregelen nemen in het dorp. We blijven maar praten, overleggen, droomsessies houden. Prima allemaal, maar nu eens aan de slag, gewoon resultaten boeken!
Ook winkeliers moeten aan de bak. De tijd van wachten tot de klant op gezette tijden naar de winkel komt, is definitief voorbij. Begrippen als ‘beleving’, ‘inspiratie’, en ‘ontmoetingsplek’ komen in alle onderzoeken voor. Service is een begrip dat veel ondernemers toepassen om de strijd met het internet aan te gaan. Want service is iets dat u niet achter de computer zult vinden. Ik zal twee voorbeelden noemen die ik onlangs zelf heb meegemaakt en die mijn hart voor het dorp én haar ondernemers deed smelten.
Ik fietste op een zaterdagochtend richting Van Hogendorpstraat toen er vlak vóór mij een oudere dame in een autootje stopte. Ze moest blijkbaar naar de kapper, want uit de kapsalon stapte de eigenaar, nam de sleutels van haar over en parkeerde de auto verderop. De dame werd vriendelijk door het personeel van de kapsalon verwelkomd en kreeg koffie, terwijl de kapper haar auto parkeerde. Valet service bij de kapper dus!
Een ander voorbeeld is net zo ontroerend. Ik had een afspraak met de fotograaf voor dit magazine. Hij was, tegen zijn gewoonte in, tien minuten te laat. Hij verontschuldigde zich, omdat hij thuis bij een oudere, tikje verwarde dame pasfoto’s voor haar identiteitsbewijs moest maken. “Ja”, vertelde hij, “dat doen we wel vaker, foto’s maken bij mensen thuis die niet meer in staat zijn om naar de winkel te komen.”
Dit zijn voorbeelden van ondernemers die precies begrijpen dat zij hiermee klanten aan zich binden. Nu is het aan de consument om dit zodanig te waarderen dat zij, naast hun digitale aankopen, blijven winkelen in Wassenaar!
Tiny van der Feltz, centrummanager
